Rozwód rodziców nie musi być traumą
Rozwód czy rozstanie dorosłych ludzi jest zawsze trudnym doświadczeniem i to dla każdej ze stron. Jeśli uczestniczą w tym dzieci, sprawa jeszcze bardziej się komplikuje. To fakt, wiele dzieci będzie odczuwało i pamiętało rozwód rodziców jako przykre i dojmujące doświadczenie, ale znajdzie się też część dzieci, które po latach podziękują swoim rodzicom za takie a nie inne decyzje i ich dalszą postawę. Jakkolwiek, gdy klamka o rozstaniu zapadnie, drogi Rodzicu bądź tu i teraz, skoncentrowany przede wszystkim na dobru twojego dziecka. I pamiętaj o jednym: to właśnie Ty masz absolutnie namacalny wpływ na to, by jak najbardziej zminimalizować negatywne skutki tej rewolucyjnej dla dziecka zmiany. Nie każdy rozwód musi stać się dla dziecka traumą.
Problemy dzieci z rodzin rozbitych manifestują się i przybierają na sile wtedy, gdy mamy do czynienia z niekorzystnym oddziaływaniem rodzica (lub obojga rodziców) na psychikę dziecka. W sytuacji okołorozwodowej niekiedy ma to związek z małą samoświadomością oraz niską wiedzą rodzica na temat mechanizmów psychiki dziecka.
Często wiąże się to także z niewystarczającą uważnością, egocentryzmem, brakiem wyczucia lub po prostu pogubieniem rodzica. Czasem niestety są to również celowe przejawy manipulacji i wywierania wpływu, tzw „granie dzieckiem”. Sytuacje konfliktowe między rodzicami rozwodzącymi się, przenoszone w jakikolwiek sposób na dziecko, mają najbardziej destrukcyjny wpływ zarówno na jego psychikę w danym momencie, jak i na funkcjonowanie w dalszym jego życiu.
Badania psychologiczne jasno pokazują, że dla dziecka najtrudniejszym do uniesienia przeżyciem jest bycie świadkiem i uczestnikiem konfliktu między rodzicami. Wiadomo również, że nawet dzieci z pełnych rodzin, ale w których panuje konflikt i napięcie (nie mówiąc już o przemocy), przejawiają wiele niepokojących trudności emocjonalnych i problemów z zachowaniem. Co ciekawe i dające mocno do myślenia, dzieci z rodzin rozbitych (ale bez pierwiastka konfliktowego, czy przemocowego), są lepiej przystosowane niż dzieci z rodzin pełnych, ale żyjących w ciągłym napięciu z kłótniami lub przemocą w tle. Wniosek nasuwa się więc sam – unikanie przez rodziców konfliktu i wciągania w niego dziecka podczas rozstania, to najlepsze remedium by uchronić pociechę przed negatywnymi skutkami rozwodu.
Kto mocniej odczuje skutki rozwodu
Wyniki badań psychologicznych donoszą, że wbrew powszechnej opinii, to jednak chłopcy są bardziej niż ich koleżanki narażeni na negatywne skutki rozwodu rodziców, a ich zachowanie jest najczęściej silną manifestacją przeżywanych problemów. Dziewczynki, natomiast, a przynajmniej ich większość, zdecydowanie szybciej i lepiej niż ich koledzy radzą sobie z trudną sytuacją okołorozwodową rodziny.
Ogólnie rzecz biorąc, najłatwiej radzą sobie z rozwodem dzieci między 8 a 14 rokiem życia. Natomiast najdotkliwiej skutki rozstania rodziców odczuwają przedszkolaki i nastolatki w wieku 15-18 lat. W większości przypadków, po 2-3 latach od rozwodu większość dzieci zaczyna stopniowo przystosowywać się do nowej sytuacji. Jest to kwestia jednak mocno indywidualna i nie bez znaczenia pozostają tu oczywiście oddziaływania rodziców.
Typowe reakcje dziecka na rozstanie rodziców w wieku żłobkowy i przedszkolnym
Okres niemowlęcy – od urodzenia do 3 roku życia
- Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa, które zapewniali mu oboje rodzice, zaspokajając jego potrzeby w dwójnasób, w sposób regularny i stały. Niemowlę bardzo silnie już reaguje na wszelkie napięcia i konflikty wokół siebie.
- W zachowaniu dziecka mogą być widoczne częste zmiany nastroju, płaczliwość, lękliwość, smutek, problemy z zasypianiem i jedzeniem.
- Dziecko może mieć wyraźne kłopoty nawet w chwilowym rozstawaniu się z jednym z rodziców.
Wskazówki dla rodziców: Dbajcie o poczucie bezpieczeństwa dziecka tak psychiczne, jak i fizyczne, bliskość, czułość, stałe zapewnienia o miłości i waszej obecności. Reagujcie na płacz, zmianę zachowania dziecka.
Okres przedszkolny – od 3 do 6 roku życia
- Dziecko może próbować szukać winnego za rozpad związku rodziców. Może to być rodzic, rodzeństwo lub nowy partner rodzica. Niestety w większości przypadków będzie obwiniać samego siebie uważając, że swoim złym zachowaniem doprowadziło do rozstania rodziców.
- Dziecko może odczuwać wzmożony lęk, że drugi rodzic także je opuści, może nie chcieć rozstać się z nim nawet na chwilę.
- Brak poczucia bezpieczeństwa może objawić się cofnięciem się dziecka do wcześniejszych etapów rozwoju (np. moczenie nocne) lub zmniejszoną samodzielnością w wykonywaniu codziennych czynności.
- Przedszkolak, odreagowując napięcie, może zachowywać się agresywnie wobec rodziców, opiekunów, rodzeństwa i współprzedszkolaków. Może być rozdrażniony, impulsywny, mieć kłopoty z koncentracją i zasypianiem.
Wskazówki dla rodziców: aby zmniejszyć lęk przed odrzuceniem, upewniajcie dziecko o swojej miłości, obecności i opiece. Dzieci w tym wieku bardzo pozytywnie reagują na próby tak słownego, jak i fizycznego pocieszania, dawania otuchy. To też czas na poświęcanie dziecku jeszcze większej ilości czasu i uwagi. Ustalcie i zademonstrujcie dziecku jak najbardziej przejrzysty i stały harmonogram opieki obojga rodziców (najlepiej w formie wizualnej). Ważne by jak najbardziej szczegółowo objaśnić dziecku zmiany, które zajdą/zachodzą w rodzinie, np. gdzie będzie mieszkał drugi rodzic, że dziecko będzie miało teraz dwa domki, dwa swoje pokoje itd.
Trudny rozwód, przykre konsekwencje dla dziecka
Rozwód rodziców to dla większości dzieci trudne doświadczenie. Jednak im mniej „eleganckie” rozstanie, tym bardziej przykre skutki dla malucha. To z kolei przekładać się będzie na jego przeżywanie sytuacji, zachowanie, a nawet zdrowie.
Jakich jeszcze reakcji i symptomów można się więc spodziewać u dziecka w kontekście trudnego, pełnego napięcia i konfliktów rozstania rodziców?
Otóż obok agresji może wystąpić również autoagresja, a także zwiększona nerwowość i drażliwość oraz impulsywność. Mogą pojawić się tiki nerwowe, np. obgryzanie paznokci, czy mruganie, lub objawy psychosomatyczne np. nawracające bóle brzucha, głowy itp., może pojawić się izolacja społeczna, przygaszenie emocjonalne, utrata zainteresowania rzeczami, które do tej pory cieszyły dziecko, kłopoty z koncentracją, ze snem, koszmary nocne, u młodszych dzieci moczenie nocne, problemy z jedzeniem. U starszych dzieci może pojawić się zagubienie oraz rozdarcie w związku z wewnętrzną potrzebą bycia lojalnym wobec swojego rodzica, co staje się trudne gdy drugi rodzic podstępnie wykorzystuje dziecko do swoich celów w przepychance z ekspartnerem.
Towarzyszące maluchowi trudne emocje mogą przechodzić od złości, przez smutek, aż po zamartwianie się o rodzica, który np. gorzej sobie radzi z sytuacją okołorozwodową. Dziecko w sytuacji gdy jeden rodzic mówi źle o drugim, może czuć zarówno smutek, dezorientację, jak i złość i strach.
W niektórych przypadkach pojawić się może postawa egocentryczna – dziecko widząc destabilizację systemu rodzinnego i walkę pomiędzy rozwodzącymi się rodzicami, samo może zacząć manipulować rodzicami lub opiekunami i przekraczać stawiane mu granice.
Oczywiście u każdego dziecka może przedstawiać się to inaczej. Nie muszą też występować wszystkie wymienione symptomy i emocje. Ba, nie musi pojawić się nawet ich większość. Jednak gdy dziecko nagle zmienia swoje zachowanie, staje się lub bywa zupełnie innym niż dotychczas malcem albo skarży się na jakieś bliżej nieokreślone dolegliwości, to jest to zdecydowanie sygnał alarmowy dla otoczenia. To wołanie o pomoc i refleksję, skierowane przede wszystkim do rodziców.
Rozmowa z dzieckiem przede wszystkim
Rozmowa rodziców z dzieckiem w sytuacji podjęcia już przez nich ostatecznej decyzji o rozwodzie jest absolutnie kluczowa dla jego dobra. Choć nie będzie ona łatwa dla nikogo, przeprowadzona w spokoju, zgodzie oraz języku miłości i wsparcia obojga rodziców, na pewno zamortyzuje choć trochę szok i przygotuje dziecko na nadchodzące zmiany.
Ważne, by jak najbardziej dostosować przekaz do poziomu rozwoju emocjonalnego, moralnego oraz intelektualnego dziecka tak, by informacje przekazywane mu, były dla niego jak najbardziej przejrzyste i przystępne, a nie wprowadzające dezorientację i strach. Podanie dziecku jasnej informacji o decyzji rozwodowej pomoże mu odzyskać orientację w sytuacji, zwłaszcza gdy w domu już od jakiegoś czasu nie działo się najlepiej, a pociecha była świadkiem lub uczestnikiem wielu napięć.
Nie warto też obiecywać czegoś, co trudno będzie spełnić. Jeśli decyzja o rozstaniu zapadła, niewskazane jest pozostawianie dziecku nawet śladu nadziei, że sytuacja może jeszcze się zmieni (bo dziecko będzie w to wierzyć, tym żyć i na to czekać)… Bardzo ważne jest, aby tak ważną rozmowę przeprowadzili oboje rodzice, najlepiej razem. Jeśli wydaje się to nie do wykonania, dziecko koniecznie musi uzyskać wyjaśnienia od jednego i drugiego rodzica niezależnie, a przekazane ustalenia powinny być spójne.
Warto pamiętać, że dziecko zapamięta tę rozmowę do końca życia. Dlatego trzeba się do niej naprawdę dobrze przygotować tak psychicznie, jak i technicznie, merytorycznie. Podczas rozmowy podkreślajcie, że rozwód dotyczy współmałżonków, ale nie rodziców. Nimi pozostaje się do końca życia. Warto podkreślać też wielokrotnie, że rozstanie nie zmienia uczuć żadnego z rodziców względem dziecka, nadal obydwoje kochacie je ponad życie, wciąż każde z was pozostaje w swojej roli: mamy i taty. Tutaj nic się nie zmienia. Warto też z całą mocą zaznaczyć, że rozstanie rodziców absolutnie nie jest winą dziecka!
Jak wspomóc dziecko w oswojeniu się z nową rzeczywistością
Nie angażujcie dzieci w Wasze konflikty i walkę przeciwko sobie
Oddzielcie swoje uczucia i potrzeby od uczuć i potrzeb dziecka. Nie przenoście swojej niechęci i gniewu do drugiego rodzica na dziecko. Uważajcie, by nie zawierać z dzieckiem sojuszu w walce z byłym partnerem.
Nie proście dziecka, aby przekazywało informacje drugiemu rodzicowi, bo sami ze sobą nie rozmawiacie.
Nie używajcie dziecka do wywierania presji na drugim rodzicu.
Dziecko wykorzystywane do robienia na złość byłemu partnerowi, staje się stroną konfliktu, a to dla niego bardzo obciążająca sytuacja. To, że oceniacie swojego byłego partnera jako złego małżonka/małżonkę nie oznacza, że dziecko musi w nim widzieć złego rodzica.
Konflikty z byłym partnerem nie powinny dotrzeć do uszu dziecka
Pamiętajcie, że dzieci są świetnymi obserwatorami, mają też niezwykły dar słyszenia tego, co nie jest przeznaczone dla ich uszu. Uważajcie więc na swoje rozmowy telefoniczne, poruszane tematy podczas spotkań z przyjaciółmi i rodziną itd.
Zadbajcie o kontakty dziecka z drugim rodzicem,
nawet jeśli jesteście z nim w konflikcie i jest to dla was trudne. Wasze dziecko potrzebuje zarówno mamy, jak i taty, kocha was oboje.
Pamiętajcie, to nie ono bierze rozwód, nie ono zdecydowało się na rozstanie.
Nie mówcie źle o drugim rodzicu, nie poruszajcie spraw rozwodowych
Powstrzymujcie się od nieuprzejmych zachowań względem drugiego rodzica, od wyrażania negatywnych opinii i uczuć o nim oraz rozmów z dzieckiem na temat spraw rozwodowych i życia osobistego drugiego rodzica.
Dbajcie o utrzymanie pozytywnej relacji z dzieckiem, bądźcie czuli i wrażliwi na jego potrzeby, interesujcie się tym, co dzieje się w jego życiu.
Dajcie dziecku przyzwolenie na wyrażanie własnych emocji i przeżywanie tej sytuacji. Uszanujcie jego uczucia, pozwólcie mu się wypłakać, wykrzyczeć i zrozumcie jego ból.
Gdy macie utrudniony kontakt z dzieckiem, nie róbcie nic na siłę. Starajcie się trzymać ustalonych terminów i godzin oraz konsekwentnie dbajcie o jakość spotkań z dzieckiem – bądźcie wtedy tylko dla niego.
Nie zasypujcie dziecko jedynie prezentami, nie traktujcie rzeczy jako formy wynagrodzenia, za trudny czas. Bawcie się z nim, rozmawiajcie, róbcie jak najwięcej rzeczy razem.
Wprowadzajcie jasne reguły i zasady. Absolutnie też nie rezygnujcie z obowiązków w życiu dziecka. Uważajcie z pobłażaniem.
Ograniczcie do minimum liczbę zmian z jakimi musi uporać się dziecko
Ta sama stała rutyna co zawsze pomoże łatwiej przejść maluchowi przez ten trudny czas i stopniowo oswajać się z nową sytuacją.
Starajcie się z ekspartnerem wypracować wspólnie zasady i reguły dotyczące opieki i wychowania Waszego dziecka. Ważne decyzje podejmujcie wspólnie.
Opracujcie szczegółowy harmonogram spotkań/odwiedzin dziecka, uwzględniający święta, uroczystości, wakacje, specjalne okazje, spotkania z dziadkami. Dziecko potrzebuje stałych, częstych i regularnych kontaktów z drugim rodzicem. Ma też prawo do informacji o tym, czego może się spodziewać. Mówcie mu, ile czasu i kiedy spędzi z drugim rodzicem.
Nie stawiajcie dziecka w sytuacji wyboru, z kim chciałoby być i kogo kocha bardziej
Dziecko kocha zarówno tatę jak i mamę.
Dzieci nie chcą brać udziału w podejmowaniu decyzji, z kim chcą być. Potrzebują troski, opieki i miłości obojga rodziców oraz co ważne, jasnej akceptacji swoich relacji z drugim rodzicem.
Obarczanie niemożliwymi do dokonania wyborami, np. z kim i gdzie chce dziecko mieszkać, czy chce nocować u taty itp. powoduje naruszenie lojalności wobec obojga rodziców i stawia dziecko w tzw. „konflikcie lojalności”. Takie wybory mogą być interpretowane przez dziecko, jako wybór między mamą a tatą.
Nie używajcie dziecka jako posłańca, szpiega, czy kontrolera
Nie twórzcie z dzieckiem tajemnic i sekretów.
Nie mówcie, czego ma nie mówić drugiemu rodzicowi. To także pogłębia konflikt lojalności i stawia dziecko w roli sojusznika w walce z byłym partnerem.
Z dużą delikatnością i uwagą wprowadzajcie nowych partnerów w życie dziecka
Dopiero gdy jesteście pewni uczuć do nowego partnera, przedstawcie go dziecku w sposób naturalny i rzeczowy. Róbcie to powoli i delikatnie. Dajcie dziecku trochę czasu na oswojenie się z nową sytuacją.
Wspieranie poprzez czytanie
Kategoria wiekowa: 2-4, 4-6 lat
„Będzie inaczej. O rozstaniu rodziców. Książki, które dają siłę”
Poruszająca i ciepła opowieść, która stanowi most między światem dorosłych a przeżyciami najmłodszych. Skierowana do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ta pięknie ilustrowana książka obrazkowa delikatnie wprowadza w temat rozstania rodziców, pokazując, że choć zmiany mogą być trudne, zawsze jest miejsce na nadzieję i nowe początki.
„Moje dwa domy. Książki, które dają siłę”
„Moje dwa domy” to przejmująca, pełna ciepła i zrozumienia książka obrazkowa dla dzieci, które stają przed wyzwaniem adaptacji do nowej rzeczywistości po rozstaniu rodziców. Przenikliwa i delikatna opowieść autorstwa Phila Earle’a, zdobyła uznanie czytelników i krytyków, stając się nieocenionym zasobem dla młodych serc szukających pocieszenia i akceptacji w trudnych chwilach.
„Stefcia chce do mamy”
Dzieci śledzą przygody bohaterki i odkrywają, jak radzić sobie z typowymi dla tego wieku wyzwaniami. Stefcia tęskni do mamy. Rozstanie, które nam, dorosłym wydaje się krótkie, dla dziecka jest trudnym doświadczeniem.
Stefcia chce być z mamą i już! W jaki sposób poradzi sobie z emocjami? Kto i jak jej pomoże?
„Wszystko o rodzinach”
Jaka jest Twoja rodzina? Jak wyglądają inne rodziny? Jak mogą się zmienić? Ta książka pokazuje, że rodziny mają różne kształty i rozmiary. Zaprasza do poznania rodzin z całego świata. Przekonuje, że w każdej rodzinie najważniejsza jest miłość i wspólne spędzanie czasu. Wspaniała książka dla dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych.
Kategoria wiekowa: 6-8 lat
„Moja wielka niezwykła rodzina”
Przedstawiamy historię, która rozświetla mrok emocji rodzinnych. W książce 'Moja wielka niezwykła rodzina’ rozstanie w rodzinie staje się punktem zwrotnym, który wstrząsa każdym z jej członków, od najmłodszych po dorosłych.
„Wielorodzina”
Czym jest rodzina? Przecież wiadomo! Ale czy odpowiedź na to pytanie jest na pewno taka oczywista? Co powoduje, że czujemy się członkiem rodziny? Wspólny dom, więzy krwi, a może to samo nazwisko?
Kategoria wiekowa: 6-8, 8-12 lat
„Czasami szczęśliwi rodzice mieszkają oddzielnie”
Ta piękna opowieść ukazuje, że dorosłość bywa trudna i pełna wyzwań, ale miłość do dziecka pozostaje zawsze niezmienna. Dzięki tej książce dzieci mogą lepiej zrozumieć swoją sytuację i nauczyć się akceptować nowy model rodziny, w którym rodzice oddzielnie dążą do swojego szczęścia. Czytelnicy mogą także inspirować się bohaterami i napisać list do swoich rodziców, wyrażając swoje uczucia i myśli.
Treści dla dorosłych
„Jak przeprowadzić dzieci i siebie przez proces rozstania”
Ten poradnik to nieoceniona pomoc dla każdego, kto staje przed wyzwaniem rozstania i pragnie, by ten proces był jak najmniej bolesny dla najbliższych.
„Kiedy rodzice się rozstają. Jak wspierać dziecko w czasie separacji lub rozwodu”
„Kiedy rodzice się rozstają” to obowiązkowa lektura dla każdego rodzica, który chce zadbać o emocjonalne zdrowie swojego dziecka i swoje własne podczas rozwodu czy separacji. To książka, która nie tylko daje odpowiedzi, ale też pomaga zbudować nową, zdrową relację w rodzinie.
„Patchworki. Jak mądrze i dobrze zszyć nową rodzinę. Rozmowy”
W Polsce rozwodzi się już co trzecie małżeństwo, co oznacza ponad 60 tys. rozchodzących się par rocznie. Czy rozwód musi być traumatycznym doświadczeniem i kończyć się wojną totalną? Czy stworzenie nowej, „pozszywanej” rodziny jest aż tak trudnym przedsięwzięciem, jak mogłoby się wydawać?
„Rodzina patchworkowa”
Jesper Juul wymyślił określenie ,,bonusowy rodzic” dla osób, które założyły rodzinę patchworkową. Rodziny takie stają przed szczególnymi wyzwaniami, ponieważ są najczęściej połączeniem dwóch różnych kultur rodzinnych. Dorośli mają za sobą nieudane związki, a dzieci przeżyły rozstanie biologicznych rodziców, co było dla dużym obciążeniem emocjonalnym.
„Żyć w rodzinie i przetrwać”
Co czyni rodzinę szczęśliwą? Dlaczego niektóre małżeństwa są trwałe, a inne kończą się rozwodem? Jak uwolnić się od błędów z przeszłości i wprowadzić pozytywne zmiany? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w książce „Żyć w rodzinie i przetrwać” autorstwa terapeuty rodzinnego Robina Skynnera i jego byłego pacjenta, znanego komika Johna Cleese’a.
„Sztuka zrywania. Jak rozpadają się związki”
Mądra i głęboko poruszająca książka wyjaśniająca, co naprawdę dzieje się pod powierzchnią rozpadających się relacji. Oparta na obszernych badaniach i licznych wywiadach jest nieocenionym przewodnikiem dla każdego, kto chce zrozumieć rozstanie, jego etapy i konsekwencje. Ujawnia proces, który zaczyna się w tajemnicy, ale stopniowo staje się publiczny, angażując nie tylko partnerów, ale także ich otoczenie.
„Jak chronić swoje dziecko przed manipulacjami toksycznego rodzica”
Ta książka jest wsparciem dla rodziców, którzy pragną zapewnić swoim dzieciom zdrowy rozwój i bezpieczne środowisko, pomimo trudności związanych z rozstaniem rodziców. To cenny przewodnik, który pomoże rodzicom pokonać wyzwania i wspierać swoje dzieci w trudnych chwilach życiowych.
„Dziecko w rozwodzie” poradnik Rzecznika Praw Dziecka dla rodziców w formacie pdf do wydruku:
https://brpd.gov.pl/wp-content/uploads/2025/04/dziecko-w-rozwodzie-poradnik-dla-rodzicow.pdf
Rodzicu, nie jesteś sam
Okres okołorozwodowy to bardzo stresujący i wymagający czas dla osób kończących związek. Poziom trudności i obciążenia emocjonalnego jeszcze bardziej wzrasta, gdy osoby rozwodzące się są rodzicami, mają ze sobą dzieci. W takim wypadku jest zdecydowanie trudniej, ale wcale nie beznadziejnie. Tym bardziej, że w dzisiejszych czasach rodzic w sytuacji rozwodu nie musi mierzyć się ze swoimi problemami i rozterkami sam. Istnieje kilka form wsparcia, z których z powodzeniem skorzystać może każdy rodzic na rozstaju, potrzebujący podpowiedzi lub wsparcia, czy też po prostu wzmocnienia.
Indywidualna pomoc psychologiczna dla rodziców
Może ona polegać na przyjrzeniu się swoim uczuciom, potrzebom, poznaniu swoich mocnych stron i zasobów, rozszerzeniu perspektywy patrzenia na aktualna sytuację i zaplanowaniu życia w przyszłości.
Konsultacje psychologiczne o charakterze wychowawczym
Indywidualne bądź z obojgiem rodziców – polegają na dostarczeniu rodzicom wiedzy psychologicznej na takie tematy, jak: potrzeby dziecka, potrzeby rodzica w sytuacji rozstania, sposoby rozmawiania z dzieckiem o rozstaniu rodziców, radzenie sobie w kontakcie z dzieckiem, współmałżonkiem, sposoby rozwiązywania konfliktów.
Psychoterapia indywidualna krótkoterminowa
Umożliwia pomoc w konkretnej sytuacji, takiej jak sytuacja kryzysowa, ale nie tylko. Może być pomocna w budowaniu życia po rozstaniu, pielęgnowaniu relacji z dzieckiem w nowej rzeczywistości.
Grupy psychoedukacyjno-wsparciowe
Zajęcia prowadzone są w cyklach warsztatowych z określonymi założeniami i celami. Warsztaty prowadzone są w grupach kilkunastoosobowych najczęściej w cyklu od 8 do 12 spotkań. Ich celem jest:
- pomoc rodzicom w skutecznym nawiązaniu, utrzymaniu i zacieśnianiu kontaktów i więzi emocjonalnej z dziećmi;
- edukacja w zakresie potrzeb dzieci w sytuacji rozwodu rodziców;
- edukacja w zakresie potrzeb dzieci w różnych przedziałach wiekowych;
- wzrost świadomości swoich potrzeb i uczuć;
- oddzielenie swoich emocji i potrzeb od potrzeb i uczuć dziecka;
- wzrost umiejętności psychologicznych i wychowawczych ( umiejętność komunikacji, mediacji i rozwiązywania konfliktów, asertywności, wyrażania uczuć, radzenie sobie ze stresem, stratą, zmianą itp.);
- wymiana doświadczeń, dzielenie się pomysłami i sposobami radzenia sobie;
- wspólne szukanie rozwiązań; zachęcanie na forum grupy do szukania pomocy w rodzinie, znajomych, w lokalnych instytucjach itp.
Udział w grupie daje uczestnikom konkretną wiedzę i umiejętności z możliwością przełożenia ich na sytuacje życiowe. Element wsparciowy uświadamia, że nie jest się jedyną osobą, której przydarzyła się podobna sytuacja. Siłę i pomoc daje wymiana doświadczeń i wspólne szukanie sposobów rozwiązywania trudności.
Mediacje rodzinne
To pozasądowy sposób rozwiązywania konfliktów, budowania zrozumienia i współpracy pomiędzy rozwodzącymi się rodzicami. Mediacja rodzinna to rodzaj interwencji w konflikt rodzinny, często związany z rozwodem lub separacją, przeprowadzony przez bezstronnego i neutralnego mediatora. Mediator nie ma prawa do podejmowania rozstrzygających decyzji. Mediacja jest dobrowolnym i poufnym porozumieniem się rodziców w celu uzgodnienia np. ważnych kwestii dotyczących opieki nad dziećmi.
Prywatna sieć wsparcia
- przyjaciele
- rodzina
- znajomi
Warto pamiętać również o jeszcze jednym. Dobry, zaangażowany i uważny na potrzeby dziecka rodzic, to rodzic zadowolony, szczęśliwy, który nie zaniedbuje także swoich pragnień i potrzeb oraz świadomie je realizuje.
Zachowywanie przykrych wspomnień, urazów, pretensji i żalów, odbiera energię, radość i siłę. Pomyśl Rodzicu ile pozostanie w takiej sytuacji z tego co dobre w Tobie, dla Twojego dziecka… Uczucia negatywne blokują i wysysają energię potrzebną do układania swojego życia, dbania o siebie i innych, a przy tym osłabiają zdolność do zachowania rozsądku i widzenia w dzieciach odrębnych od nas istot, które mają przecież własne potrzeby, priorytety i uczucia. Zaczynają też myśleć samodzielnie. Odwróć więc wektor. Odkryj w sobie zasoby, mocne strony, umiejętności i cechy, a więc wszystkie pozytywy, które pomogą Ci przejść przez ten trudny czas. Pozwolą Ci zadbać zarówno o siebie, jak i o Twoje dziecko. Wszystko co przykre i złe pozostaw za sobą. Nie oglądaj się.
Autorka: Dominika Olczak, psycholog Baby City
