Pedagogika Montessori

O co chodzi z tą pedagogiką Montessori?

115 lat temu, Maria Montessori, włoska lekarka i pedagog, stworzyła w Rzymie Dom Dziecka (casa dei bambini), placówkę wychowania przedszkolnego, której organizacja stała się przykładem i wzorem dla wielu reformatorów edukacji przedszkolnej.

„Dziecku trzeba pomóc tam, gdzie zaistnieje taka potrzeba. Nadmiar pomocy przeszkadza dziecku” – Dr Maria Montessori

Działania Marii Montessori rozpoczęły dzisiejszy trend nowoczesnej edukacji w najlepszych placówkach oświatowych.

Świat oczekuje od naszych dzieci wielu nowych umiejętności i kompetencji życiowych. A my – nauczyciele – musimy stosować rozwiązania i środki wychowawcze dostosowane do wymagań XXI w. Jeśli ktoś zapytałby dzisiaj rodziców, czego oczekują od przedszkola/szkoły? Jakie cechy chcieliby zobaczyć u swoich dzieci, by te poradziły sobie w dzisiejszym świecie, powiedzieliby, że chcą by ich dzieci były:

Ciekawe,
Odpowiedzialne
Zaangażowane
Pewne siebie
Współpracujące
Empatyczne

Niezależne
Uczciwe
Tolerancyjne
Pełne szacunku
Pomysłowe
Samodzielne

Dlatego tak ważne w naszej pracy jest to, by każda sytuacja codzienna oraz aktywność edukacyjna sprzyjała budowaniu tych kompetencji życiowych w sposób dla nich najlepszy. Sama wiedza nie jest tu najważniejsza. Istotne jest w jaki sposób dziecko podchodzi do wyzwań i zadań oraz jak funkcjonuje w swoim małym świecie.

I wracając do założeń pedagogiki Marii Montessori widzimy, że jej podejście sprzyja wychowywaniu świadomego, samodzielnego młodego człowieka odpowiedzialnego za swój proces uczenia się.

Założenia pedagogiki według Marii Montessori w Baby City

Samodzielność

Dzieci samodzielnie podejmują decyzję dotyczącą zakresu projektu, miejsca, rodzaju i czasu pracy; w ten sposób dzieci stają się odpowiedzialne za swój proces uczenia się.

Uczenie przez działanie

Edukacja projektowa pozwala, by dzieci zdobywały wiedzę i umiejętności poprzez własną aktywność i działanie; nauczyciele są mentorami w procesie edukacji, nie narzucając dziecku działań, ale towarzysząc w procesie zdobywania kompetencji i wiedzy.

Współpraca

Dzieci uczą się współpracy z nauczycielem, ale i z innymi dziećmi a wspólne sukcesy i efekt synergii daje im radość z uczenia się i większą ciekawość świata

Tolerancja na inność

Ważne jest wykształcenie u dzieci świadomości, że nie wolno przeszkadzać, ranić i niszczyć. Każdy jest ważny i cudowny w swojej inności.

Społeczne zasady

Maria Montessori była zwolenniczką łączenia w grupy dzieci w różnym wieku (zazwyczaj trzy roczniki), co umożliwia wzajemne uczenie się od siebie; W Baby City dzieci pracują w grupach swojego rocznika. Natomiast często projekty uwzględniają wspólne działanie w zakresie prezentacji różnych dróg dojścia do rozwiązania, prezentacji pomysłów.

Uważność na dziecko

To podstawowa zasada umożliwiająca nauczycielom zauważenie ewentualnych przeszkód w rozwoju; bycie przewodnikiem dziecka, towarzyszenie mu w sytuacjach trudnych, uwzględnienie jego indywidualnych potrzeb.

Indywidualne podejście

Każde dziecko powinno mieć szansę na rozwój w tych obszarach, które go interesują i otrzymać wsparcie tam, gdzie tego wymaga. Powinno być zachęcane do tych zadań, które wydają mu sie trudne i podejmować takie, do których jest już przygotowane; każde dziecko zasługuje na szacunek, empatię, uwagę i indywidualną opiekę wychowawcy.

Motywacja wewnętrzna

Dawno temu odeszliśmy od tzw. systemu kar i nagród (tablice motywacyjne). Naszym celem jest wykształcenie w dziecku takiej postawy, aby zrozumiało, że jego działania nie mogą być uzależnione od nagrody. Jak również chęć uniknięcia negatywnych konsekwencji nie może być motywatorem właściwych zachowań.

Zasady pedagogiki według Marii Montessori obowiązujące w naszym przedszkolu

Nauczyciel nigdy nie mówi źle o dziecku, koncentruje się na tym, co w nim dobre, a wszelkie problemy edukacyjno-wychowawcze nigdy nie są dyskutowane z rodzicami w obecności dziecka i mają wyłącznie na celu szukanie rozwiązań;
Wychowawcy oraz nauczyciele współorganizujący nieprzerwanie obserwują dzieci, by być gotowymi zareagować na jego potrzeby;
Unikamy zasad współzawodnictwa i konkurowania;
Szanujemy dziecko pracujące, nie przerywamy mu, ani nie kwestionujemy jego rozwiązań
Szanujemy dziecko, które nie ma ochoty brać udziału w aktywnościach. Zachęcamy, ale nie zmuszamy;
Szanujemy dziecko, które popełnia błędy i nie poprawia ich natychmiast. Jak tylko jest gotowe pozwalamy mu odkryć błąd i samodzielnie go poprawić;
Każde dziecko ma ustalony indywidualny poziom wymagań, dzięki czemu realizowany program kształcenia jest dostosowany do indywidualnych możliwości każdego ucznia, jego umiejętności i zainteresowań;
Nie ma ocen, nagród i kar;
Proces wychowania opiera się w dużej mierze na samokontroli dziecka a nauczyciel od początku wprowadza narzędzia samoregulacji i samokontroli;
każde dziecko ma założoną kartę obserwacji, której podsumowanie prezentujemy rodzicom po zakończeniu każdego semestru;
Staramy się, by każde dziecko czuło się dobrze w swojej społeczności, bo dziecko zniechęcone nie zaangażuje się w proces edukacji.