Wychowanie dzieci jest łatwiejsze niż ci się wydaje
Ile poradników już przeczytałaś? Ile dobrych rad wysłuchałaś? Ile wieczorów spędziłaś z wyrzutami sumienia, że wciąż coś idzie nie tak? Ile razy chciałaś uciec z domu i już nie wracać? Czy naprawdę wychowanie dzieci to tak trudny proces?
Niby kochamy tę naszą rodzinę bezgranicznie, ale czy tak ma wyglądać nasze życie? Od kłótni do kłótni? Po raz setny powtarzasz – załóż kurtkę. Odstaw to na miejsce. Posprzątaj klocki. Nie mówiąc o rozmowie z szefem przerywanej nieustannym MAMO!!!!!
O co chodzi w wychowaniu? Czy naprawdę Twoje dziecko jest wyjątkowo angażujące, walczące, głośne, zbuntowane?
Odetchnij głęboko. Opowiem ci o pewnym kluczu.
Tak, to naprawdę proste, by zrozumieć o co w tym chodzi. Istnieje klucz do wychowania dziecka.
To prosta wiedza, którą jeśli wdrożysz, przyniesie Ci ogromną satysfakcję wynikającą z Twoich sukcesów wychowawczych. Może na początku nie będzie łatwo, ale praktyka czyni mistrza. Nie poddawaj się i podążaj za kluczem. Obiecuję, że Twoje życie stanie się prostsze a relacje w rodzinie wrócą na odpowiednie tory.
Wychowanie mózgu?
W poprzednim artykule pisałam o tym, że mózg jest najbardziej plastyczny u dzieci do 6 roku życia. To w jaki sposób go stymulujemy często przekłada się na sukcesy na dalszych etapach edukacji. Teraz chcę Wam powiedzieć, że człowiek jako jedyny ssak przychodzi na świat zbyt wcześnie – to znaczy jego struktury mózgowe potrzebne do przetrwania rozwijają się długo jeszcze poza łonem matki. Struktura kory nowej, czyli płata przedczołowego rozwija się aż do 20-25 roku życia.
Ten schemat poniżej odzwierciedla czego w związku z tym nie możemy oczekiwać od małego dziecka, a nawet nastolatka. Kora nowa sprawuje najwyższą kontrolę emocjonalną. Jest centrum dowodzenia, odpowiedzialnym za odbieranie i przetwarzanie danych, planowanie i wykonywanie precyzyjnych ruchów, procesy poznawcze, podejmowanie decyzji, logiczne myślenie przyczynowo-skutkowe, empatię, poczucie winy i inne ważne funkcje.
Jeśli nasze dziecko uderzy kolegę łopatką po głowie, bo np. chce jego samochodzik a my mu tłumaczymy – nie bij Jasia, bo to go boli i teraz jest smutny, to tak jakbyśmy rozmawiali z Francuzem po hebrajsku.
Oczekujemy na wrodzoną empatię naszego szkraba, podczas gdy jego mózg nie ma żadnych struktur pozwalających na współodczuwanie emocji.
Co więcej na początku swej drogi małe dziecko nie do końca rozumie co to znaczy ten smutek. Jest w procesie wychowania czyli uczenia się – najszybszego uczenia się na świecie – ale jednak. Długa droga przed nami, by wytłumaczyć dziecku czym są emocje. Jak je rozpoznać . Pokazać zachowania empatyczne i nauczyć współpracy. Potem musimy nauczyć w jaki sposób się porozumiewać, by zastąpić walenie łopatką po głowie na bardziej cywilizowane zachowania.
Każde zachowanie niepożądane małego dziecka jest fantastycznym momentem do wychowania, czyli nauczenia go nowej kompetencji, np. jak reagować kiedy czegoś chcemy, jak się komunikować, czym są emocje, jak można reagować w złości, jak rozpoznawać emocje u innych, dlaczego trzeba umieć czekać na swoją kolej itd. Itp. Zobaczcie jak wspaniale można wykorzystać uderzenie dziecka po głowie łopatką do nauki nowych kompetencji.
Mózg dorosłego i neurony lustrzane
Ale i u dorosłych, pod wpływem stresu, bądź gdy jesteśmy głodni, smutni, zmęczeni, nasz mózg nie działa najlepiej, a właściwie odłącza się kora nowa i przełączamy się na mózg pierwotny zwany gadzim – który zapewnia nam przetrwanie, czyli walkę lub ucieczkę. Racjonalna część kory nowej się wyłącza.
Jeśli w takim momencie zaczniesz racjonalnie tłumaczyć coś swojemu dziecku, to tak, jakbyś wysyłała maila nie znając adresu. Może i mail zostanie wysłany, ale na pewno nie trafi do adresata.
Jeśli chcesz być dobrą i skuteczną mamą, najpierw musisz się wyciszyć, uspokoić, włączyć sobie odpowiednią stronę mózgu. Twój wyciszony mózg, dzięki neuronom lustrzanym wyciszy Twoje dziecko. Neurony lustrzane są takim zewnętrznym neuroprzekaźnikiem w kierunku twojego malucha. Kiedy ty jesteś spokojna, istnieje dużo większe prawdopodobieństwo, że Twój maluch też wygasi swoje emocje.
Chcę podkreślić, że dzieci zachowują się źle, gdy czują się źle, podobnie jak my, dorośli.
Zachęcam do obejrzenia filmu dr Siegel’a, który opierając się na prostym schemacie budowy mózgu wyjaśnia jak to wszystko łączy się z poczuciem przynależności, tak ważnym w rozwoju twojego malucha.
Do wychowania jeden klucz
Dorośli zwykle błędnie odczytują motywy – czy tez intencje zachowań dziecka. Są one bardziej odzwierciedleniem tego, co myśli dorosły, niż tego co myśli małe dziecko. Niektórzy dorośli zachowują się tak, jakby uważali, że dziecko specjalnie doprowadza rodziców do szaleństwa. A jedynym jego celem jest bycie nieposłusznym.
Wyobraź sobie górę lodową, w której nad taflą wody widzisz niepożądane zachowania dzieci: bicie, krzyk, tupanie, niejedzenie, szczypanie, buntowanie się, niewykonywanie poleceń, niesłuchanie. Na pewno znasz wiele więcej takich zachowań, które doprowadzają cię do szaleństwa.
A teraz wyobraź sobie, że wszystkie te zachowania są skutkiem tego co wynika z prawdziwych potrzeb malucha – potrzeb ukrytych pod taflą wody, których nie widać, ale są rzeczywistym wołaniem dziecka.
Poza oczywistymi potrzebami, tj. jedzenie, wypoczynek, potrzeby fizjologiczne, naturalna chęć eksploracji świata, istnieją tylko bądź aż cztery ważne potrzeby, którymi może kierować się dziecko. Jeśli uda ci się rozpoznać, które to potrzeby, zrozumiesz jego zachowanie i znajdziesz klucz do właściwej reakcji.
Należą do nich: potrzeba UWAGI, WŁADZY, ZEMSTY lub BRAK WIARY. Każda z nich służy odzyskiwaniu przynależności w grupie.
Dziecko zachowuje się źle, jeśli uzna, że nie jest ważną częścią grupy, jest niepotrzebne i nie jest ważne. By odzyskać poczucie przynależności wybiera jedną z 4 błędnych strategii zachowań. Kiedy nam wydaje się, że dziecko jest złośliwe, może właśnie walczy o uwagę. Jeśli nie chce się ubrać, może jest w trybie walki o władzę. Jeśli uderzyło kolegę, może chce się zemścić. A jeśli nie chce wsiąść na rower, choć wszyscy już czekają, może brakuje mu wiary w swoje możliwości.
Jeśli w takiej trudnej sytuacji, dziecko doświadcza z naszej strony braku akceptacji, jego poczucie przynależności tym bardziej spada. Próbując je odzyskać, dziecko dalej kieruje się błędnymi założeniami dotyczącymi tego, co „naprawi” jego poczucie przynależności. Dlatego tak istotna jest właściwa reakcja i zapewnienie o tym, że rozumiemy pierwotną potrzebę dziecka i zapewnienie, że mimo trudnych zachowań jest ważną częścią stada.
Jak rozpoznać te przyczyny? Co zrobić, gdy wydaje Ci się, że Twoje dziecko wpada w któreś z nich? Jak reagować? Zobacz nasz krótki przewodnik.
Schematy konstruktywnego wychowania
Jeśli przejrzałeś dokładnie powyższy schemat, chce Cię zmartwić, bo oczywiście tabela nie wyczerpuje wszystkich narzędzi wychowawczych. Schematy konstruktywnych zachowań to podpowiedzi na temat tego, co konkretnie możesz zrobić w relacji z dzieckiem. Te schematy podpowiadają jak powinno wyglądać modelowe zachowanie w sytuacji konfliktu, złości lub kłótni między dziećmi.
Jeśli chcesz poznać wszystkie, dostosowane do konkretnych sytuacji, warto wybrać się na szkolenia, np. takie które organizujemy w Baby City dla naszych rodziców.
Praktyka czyni mistrza wychowania
To jest chyba najważniejsze.
Wystarczy, że zaczniesz przynajmniej z jedną koncepcją, aby odczuć zmianę. Wystarczy, że w świadomy sposób wypróbujesz jedną technikę, a poczujesz sukces. Oczywiście najlepiej jest wykorzystywać pełen zestaw, ale to wprost niesamowite i niezwykle zachęcające, że zmiana w Twoim podejściu natychmiast zmienia relacje w Twoim domu.
Od czego zacząć wychowanie
Od czego zacząć? Jakie techniki wdrożyć najpierw? Na czym się skupić?
Możesz kupić książki Marshalla Rosenberga Komunikacja bez przemocy, bądź Pozytywną Dyscyplinę Jane Nelsen. Możesz czytać Jaspera Juula. Znając podstawy możesz działaś intuicyjnie. A możesz też pozwolić zaprosić się na spotkanie szkoleniowe z nami.
W naszych spotkaniach krok po kroku pomożemy Ci wprowadzić spokój w Twojej Rodzinie. Poruszymy tematy takie narzędzia jak Specjalny czas, Pozytywna przerwa, Mów co robisz, Rób to co mówisz, Nazywanie emocji, Pozytywny język, Modelowanie, Ustalanie zasad, Plan, Spotkanie rodzinne, Ograniczony wybór, Decyduj co zrobisz, Zachęcanie vs. Zniechęcanie, Cztery kroki do współpracy, Nasze paczki stresu, Teoria kolejności urodzeń i wiele innych.
Napisz do nas
https://baby-city.pl/kontakt/
