Dziecko nadpobudliwe to wielka dusza w małym ciele . To niezaprzeczalny wulkan energii, milion pomysłów na minutę i jeszcze więcej ruchu… “Żywe srebro” jest istotką niebywale uroczą, rozbrajającą, wciągającą, ale też… co tu dużo ukrywać, chwilami męczącą… Pamiętajmy jednak, że wbrew pozorom dla siebie samej również…
"Żywe srebro:)"
Z “żywym srebrem” po prostu nie da się nudzić. I choć czasami potrafi ono tak rozgrzać atmosferę rodzinną, że graniczy ona z wrzeniem, to trudno sobie bez niego wyobrazić domu. Stanowi przecież zarówno jej rdzeń, jak i ozdobę. Niczym wisienka na torcie. Gdy nie ma go w domu, robi się dziwnie cicho i… nagle jakoś tak smutno. Na co dzień jednak, chwilami bywa też ciężko…Dziecko nadpobudliwe to szkrab, który wymaga od opiekunów wielkiego zaangażowania, ogromnej cierpliwości i wyjątkowo dobrze przemyślanego, konsekwentnego działania. Wkład wychowawczy rodziców dzieci nadpobudliwych bywa więc wręcz imponujący… Nadpobudliwy maluch potrzebuje przecież wyjątkowo dużo zrozumienia, tolerancji i ciepła. Warto jednak pamiętać, że to, co stanowi wyzwanie dla rodziców „żywego srebra”, jemu samemu także sprawia duży problem. Tylko czasami w innym kontekście. Miejmy świadomość, że takim dzieciom trudniej jest przecież odnieść sukces, trudniej usłyszeć pochwały, trudniej „nie zawieźć”, a nawet czasami trudniej zyskać i utrzymać czyjąś sympatię… Pamiętajmy też, że te „specyficzne” zachowania dzieci nadpobudliwych (w większości przypadków) nie wynikają z ich złej woli. Bądźmy świadomi, że hiperaktywnym maluchom towarzyszy przecież stałe napięcie psycho-ruchowe, a one próbują je po prostu na swój sposób rozładować… Oczywiście absolutnie nie powinny w tym temacie zostać zdane same na siebie.
Węwnętrzny spokój malucha i rodzica
Zanim jednak dowiemy się, w jaki sposób, to my rodzice możemy pomóc naszym pociechom redukować owo napięcie (część 1 i 3 artykułu), warto zaznajomić się najpierw z absolutnie podstawowymi zasadami, których konsekwentne przestrzeganie może nie tylko ukoić „wewnętrzny niepokój” naszej pociechy, ale i przywrócić nam… upragniony spokój.
Jak w prosty sposób pomóc dziecku nadpobudliwemu
- Pomóż dziecku skupić się na jednej czynności na raz;
- Uprzedzaj je, co się zdarzy za chwilę;
- Dawaj dziecku odpowiednio dużo czasu na zastanowienie, pomyślenie w spokoju;
- Nigdy nie czekaj z dawaniem dziecku jasnego komunikatu, czy to co robi, jest robione/zrobione dobrze;
- Dawaj mu tylko jedno polecenie na raz;
- Przypominaj maluchowi, by się zatrzymał i pomyślał;
- Dawaj dziecku małe zadania do wykonania (duże podziel na części);
- Stawiaj jasne granice poza które dziecko będzie wiedziało, że nie może “wychodzić” i bądź konsekwentny;
- Chwal swoją pociechę przynajmniej raz dziennie;
- Bez względu na wszystko pokazuj jak bardzo, bardzo je kochasz.
